De Luisterkamer: Kobe Desramaults
Een Avond aan Tafel met Kobe Desramaults: De Luisterkamer als Culinaire Reis
Vrijdag ontving ik Kobe Desramaults in de Gold Listening Bar in Gent – een chef die van koken een levensstijl heeft gemaakt, en van muziek de soundtrack van zijn restaurants.
Wie Kobe Desramaults vandaag ontmoet, ziet een man die rust heeft gevonden in beweging. Na het sluiten van zijn legendarische In De Wulf op het hoogtepunt van zijn roem, na Chambre Séparée in Gent, na zijn Siciliaanse avontuur bij Stazione Vucciria, keert hij terug naar wat hem altijd heeft gedreven: de zoektocht naar authenticiteit, naar de perfecte balans tussen traditie en vernieuwing.
Muziek als Mise en Scène
"Ik kies mijn platen alsof het een selectie is voor een service in het restaurant," vertelt Kobe. "Elke avond bij Kobe aan tafel heeft zijn unieke soundtrack." Na zijn tijd op Sicilië, waar zijn platencollectie in opslag zat, nemen vinylplaten weer een prominente plaats in. In zijn nieuwe restaurant wil hij een muzikale mise en scène creëren – omdat in de keuken alles een bepaald ritme en tempo heeft, net als in muziek.
De avond opent met Nala Sinephro's "Endlessness" – een album dat vorig jaar de jazz wereld veroverde. Sinephro's hypnotische combinatie van harp, synthesizers en ambient jazz vormt de perfecte inleiding tot een avond waarin meditatie en precisie hand in hand gaan. "Kobe is de enige die platen selecteert voor het restaurant," vertelt hij, en je hoort in die openingsnoten waarom.
Van Vergeten Parels naar Hedendaagse Meesterwerken
Nino Nardini en Roger Roger's "Jungle Obsession" brengt een persoonlijk verhaal mee. Kobe kocht het originele exemplaar van deze zeldzame library music LP voor zijn vriend en collega Jason – een gebaar dat de warme menselijkheid achter de veeleisende chef toont. Het is ook een verhaal over erfenis: toen Kobe's vader vertrok, liet hij zijn platencollectie achter. Zijn broer nam de meeste platen in beslag, maar Kobe kreeg er af en toe eentje.
Library music – die vergeten kunst van componeren voor film en televisie – vormt een rode draad door de avond. Alain Goraguer's "Musique Classée X" (1976) is daarvan een fascinerend voorbeeld. Goraguer, bekend van zijn werk met Serge Gainsbourg en de soundtrack van "La Planète Sauvage," componeerde deze sensuele, groovy muziek voor Franse erotische cinema. Het album, lange tijd vergeten, wordt nu geprezen om zijn verfijnde arrangementen en eigenzinnige mix van jazz, funk en psychedelische elementen.
De Cocktail: Een Negroni als Cullinaire Autobiografie
Halverwege de avond schenk ik een cocktail die Kobe's verhaal vertelt: een variatie op de Negroni met jenever (België), Siciliaanse kersenlikeur (zijn recente avontuur) en Japanse umami bitters. Het is Kobe gevat in een glas – verschillende invloeden die samen iets nieuws creëren, zonder hun eigenheid te verliezen.
De klassieke Negroni, ontstaan in 1919 in Florence toen graaf Camillo Negroni zijn Americano liet versterken met gin, staat symbool voor hoe tradities kunnen evolueren. Kobe's versie doet hetzelfde: hij respecteert de basis maar voegt zijn eigen verhaal toe.
Ritme en Rauwe Emotie
Ronald Langestraat's "Light Years Away" (1984) brengt ons bij een bijzonder verhaal uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. Deze zelfgemaakte opname, volledig thuis opgenomen door Langestraat zelf, belichaamt wat Kobe "het kind in jezelf terugvinden" noemt. De naïeve, bric-à-brac sound spreekt hem aan – net zoals hij in de keuken het liefst kookt als een live performance, waarbij routine het laatste is wat hij wil.
"Koken op de manier die ik het liefst heb lijkt erg op een live performance," vertelt Kobe. "Routine is iets dat ik zoveel mogelijk probeer te vermijden." Het vakmanschap zit hem in de vingers – hij kan op papier al zien of een gerecht zal werken – maar die onzekerheid over 'of het goed genoeg is' blijft bestaan.
Tino Contreras' "La Noche De Los Dioses" markeert het midden van onze muzikale maaltijd. De 90-jarige Mexicaanse drummer toont op dit late-carrière album hoe jazz, inheemse Mexicaanse invloeden en kosmische spiritualiteit kunnen samensmelten. "De muziek heeft iets dreigends," merkt Kobe op, "en dat mogen de tafelgasten gerust voelen, zolang het in balans is."
Intuïtie boven Kennis
Het Joakim Åhlund en Jockum Nordström album "Paddan & Hunden" brengt het gesprek naar een van Kobe's kernprincipes: kiezen op gevoel. "Ik ben geen wijnkenner, maar ik kies puur op gevoel wat waarbij past," vertelt hij. Het is een filosofie die doorprikt tot echte kunst – die moet van dieper komen, niet vanuit het idee zo groot mogelijk bereik te hebben.
Kobe haalt Ferran Adrià van El Bulli aan als iemand die eten echt tot kunst verhief, en Marco Pierre White als de eerste echte Rock 'n' roll chef. Het zijn referenties die zijn eigen zoektocht naar authentieke expressie onderstrepen.
Ryuichi Sakamoto's "Left Handed Dream" brengt ons naar het ambacht en de kunst van het mensen helemaal naar hun zin maken. Het is een vaardigheid die Kobe tot perfectie heeft gebracht – niet alleen in de keuken, maar in elke interactie met zijn gasten. Sakamoto's verfijnde balans tussen Oost en West weerspiegelt hoe Kobe verschillende invloeden samenbrengt tot een coherent geheel.
De avond sluit af met Gato Barbieri's "Last Tango in Paris" – een soundtrack die passie, intensiteit en verfijning samenbrengt in een onvergetelijke ervaring. Net zoals Bertolucci's film de grenzen van cinema verkende, heeft Kobe altijd de grenzen van gastronomie opgezocht. Barbieri's sensuele saxofoon vormt de perfecte afsluiter van een avond waarin muziek en culinaire kunst hand in hand gaan.
Rusteloze Ziel, Rustige Wijsheid
Wat deze luisterkamer bijzonder maakt, is hoe Kobe's rusteloosheid – die hem van In De Wulf naar Superette naar Chambre Séparée naar Sicilië voerde – samengaat met een diepe wijsheid over wat echt belangrijk is. "Ik ben een rusteloze ziel," geeft hij toe. "Ik geniet van creëren en nieuwe projecten opstarten, maar ben nog niet klaar om me in één project te settelen."
Die rusteloosheid is niet onrust, maar nieuwsgierigheid. Net zoals hij in zijn restaurant zien, koken, proeven en luisteren als drie gelijkwaardige componenten beschouwt, brengt hij in De Luisterkamer dezelfde aandacht voor detail, dezelfde respect voor het ambacht.
Luister elke eerste vrijdag van de maand tussen 16:00 en 18:00 naar Urgent.fm (105.3 FM) naar De Luisterkamer.
De Luisterkamer wordt opgenomen in de Gold Listening Bar in Gent en is een programma van Fragile Circus in samenwerking met Urgent.fm en Joystick Audio. Alle informatie over de gespeelde platen vindt u op de website van Fragile Circus.
